द्राक्ष:-

जमीन:-

योग्य निचरा असलेलेई ,हलकी ते मध्यम चुनखडीचे प्रमाण ८ टक्के पेक्षाकमी नासावी.सामू ६.१ ते ७.५ च्या दरम्यान असावा. 

हवामान:-

उष्ण व कोरडे २५ ते ३५ सेल्सिअस तापमान ६०० मी मी पेक्षा कमी पर्जन्यमान 

लागवडीचे अंतर:-

३*१.५ मी वेलीची संख्या /हे २,२२२ लागवडीची वेळ /दिशा  

डिसेंबर -जानेवारी किव्हा जून-जुलै/दक्षिनोत्तर 

लागवडीची पद्धत :-

अ)स्वमुळाचीलागवड ब)खुंटा वरील लागवड असलेल्या ठिकाणी म.फु.करू विद्या पीठाने डॉगरीज या खुंटाचीशिफारस केली आहे.  डॉगरीजया खुंटाची लागवड दिम्बर -जानेवारीमध्ये करून त्यावर पाचार कलम करावे.कलम करतेवेळी योग्य जात निवडावी.

सुधारित जाती:-

थॉमसन सिडलेस,तास-ए-गणेश,सोनाका,माणिक चमन,शरद सिडलेस व फ्लेम सिडलेस ,रेडग्लोब

वळण देण्याची पद्धत:-

टी(T)किंवा मंडप पद्धतीचा अवलंब करावा.

संजीवकाच्या मात्र :-

फुले उमलाण्यापुर्वी १० ते २० पी पी एम जीब्रॅलिक अॅसिडाचीफवारणी करावी.२५ टक्के टोप्या पडल्यानंतर २० पी पी एक व ७५ टक्के टोप्या पडल्यानंतर ४० पी पी एम मध्ये घड बुडवणी करवी.

फळधारण झाल्यानंतर ४० पी पी एमचा फवारा ध्यावा.

खताच्या मात्र :-

डॉगरिज खुंटावर लागवड केलेल्या दरक्षपिकास प्रती हेक्टरी ६६६ कि.नत्र ४४४ कि.स्फुरद व ४४४ कि.पालाश द्यावे.कराड छाटणीनंतर ७० टक्के नात्र (४६६ कि.)५० टक्के स्फुरद (२२२ कि.)व १७५ कि.पालाश विभागून द्यावे. खरड छावानिनंतर उर्वरित स्फुरद लगेच द्यावा.तर नात्र १५ दिवसांना द्यावे. पाणी उतवार्ण्याच्या अवस्थेपर्यंत उर्वरित पालाशापैकी ७० टक्के द्यावा .तर पाणी उतवण्याच्या अवस्थेत उराव्रीत ३० टक्के द्यावे. 

द्राक्षाची छाटणी :-

एप्रिल छाटणी किवा खरड छाटणी 

द्राक्षवेलीच्या कादावरील डोळ्यामध्ये सूक्ष्म घड निर्मिती होण्यासाठी एप्रिल किंवा खरड छाटणी महत्वाची असते. एप्रिल छाटणीनंतर ७ पानांवर गरजेनुसार सबकेन करावी.

ऑक्टोंबर छाटणी-

द्राक्षाच्या माल कादिमधून घड बाहेर येण्यासाठी ऑक्टोंबर छाटणी करणे आवश्यक असते.

वेळ व्यवस्थापन:-

प्रतीवेलीवर काड्यांची संख्या -३५ ते ४०  

प्रतीकाडीवर पानांची संख्या -१५ ते १६ 

गुंवात्तेशीर द्राक्ष उत्पनादानासाठी -१)विरळणी २)गर्डलिंग ३)योग्य व्यवस्थापन ४)योग्य वेळी योग्य संजीवाकावचा वापर करावा.

एकात्मिक कीड व रोग व्यवस्थापन:-

खरड छाटणी तसेच ऑक्टोंबर छात्नीवील्वर करून छाटलेल्या कड्या व पाने बांधावरन टाकताजाळून नष्ट कराव्यात.

छात्नीनंतर खोड व वाल्यान्द्यावरील मोकळी झालेली साल काढावी.

छतनिअनत्र लगेच वेलीच्या खोडांना आणि वलांड्याना ब्लायटॉक्स ०.४% किंवा गेरू ३ किलो प्रती लिटर आठवा १० टक्के बोर्डो पेस्ट +मेथोमिल३ ग्रॅम +क्लोरापायारीफॉस नुवान ३ मिली +१.५ मी.ली स्टीकर प्रती लिटर पाणी या प्रमाणात पेस्टिंग करावे.

फुल्कीदींच्या नियंत्रणासाठी थायोमेथॉक्सझाम २५ डब्ल्यु .जी .३ ग्रॅमकिंवा स्पिनोसॅड ४५ टक्के एस.पी.३ मी.ळी.किंवा फिप्रोनील ८० टक्के डब्ल्यू .जी.१५.मी.ळी.या किटकानाशकाची१५ दिसांच्या अंतराने २ फवारण्या कराव्यात.

नवीन फुट आळी आसतना निंबोळी अर्क ५ टक्के दोन फवारण्या आणि मॅलिथीआँन ०.१० ताक्केचीफावारणी करावी.

मण्यात पाणी उतरण्याच्या अवस्थेत मिली बगचा प्रादुर्भाव वाढल्यास १५०० आँस्ट्रेलियन  बीटल(क्रिप्टोलियम भुंगेरे)प्रती हेक्टरी २१ दिवसाच्या अंतराने २ वेळेस सोडावेत.

फवारणीच्या पाण्याचा पी.एच.६.५ ते ७ असावा.

केवड्याच्या नियंत्रणासाठी मेटॅलॅक्झील -मॅन्कोझेब(०.२ टक्के) किंवा सायमोक्झॅनील -मॅन्कोझेब (०.२ टक्के)किंवा फीनॅमिदन-मॅन्कोझेब(०.२५ टक्के) किंवा अझोक्जीस्ट्रॉबीन(२०० मिली/एकर)किंवा फेमॉक्झॅडोन+ सायमोक्झॅनील(२०० मिली/एकर)किंवा क्रिसॉक्झीम येतील(२५० मिली/एकर)किंवा पायरॅक्लॉस्ट्रॅरोबीन + मेटीरॅम(१.७५ ग्रॅम/लिटर )या बुरशीनाशकाच्या ५ फवारण्य छात्नीनात्र १२ दिवसांचे अंतराने आलटून-पालटून कराव्यात.

भरू रोगाच्या नियान्त्रांसाठी ८० टक्के पाण्यात विरघळणारे गंधक २० ग्राम किंवा डिनोकॅप ५ मी.ळी. १० लिटर पाण्यात मिसळून फवारणी.करावी.

तसेच भुरी रोगाच्या प्रभावी नियंत्रणासाठी खालीलप्रमाणे फवारणी नियोजन करावे.